ارشدترین خلبان نیروی هوایی از نظر سمت و درجه که در پرواز رزمی به شهادت رسیدند، شهید ذوالفقاری بودند که در یک پرواز شناسایی با هدف عمق خاک دشمن، شوربختانه، پرنده‌شان در آسمان «جزایر مجنون» مورد اصابت قرار گرفت و بهمراه خلبان محمد رضا نوروزی به شهادت رسیدند. ایشان در زمان شهادت درجه سرهنگ تمامی داشتند که در بین شهدای عملیات‌های برون‌مرزی بی‌سابقه است. اینکه چرا با این درجه، همچنان در کوران پروازهای عملیاتی حضور داشتند، در درجه اول به علاقه و اشتیاق بی‌حد ایشان در خدمت به میهن و در درجه دوم، به کمبود خلبان در گردان شناسایی برمی‌گشت. از روز شروع جنگ تا انتها، هر تعداد خلبان کابین جلو یا خلبان کابین عقب که آموزش‌های همه‌جانبه‌ای در ایالات متحده دیده بودند، به شهادت یا جانبازی می‌رسیدند، هیچ جایگزین دیگری نداشته و عملا، گردان شناسایی از نظر خدمه پروازی آموزش‌دیده، در طی هشت سال دفاع مقدس، روزبه‌روز کوچکتر می‌شد. تعداد معدودی از خلبانان اف چهار و اف پنج نیز که در اواسط جنگ به این گردان افزوده شدند، در عمل دردی از این مساله کمبود خلبان دوا نشد. از چهار تن خلبان کابین جلو، آقایان نادری نیا و پولاد داوودی، در دو سانحه مختلف به شهادت رسیدند و دو خلبان کابین عقب نیز بهمراه آنها شهید و جانباز شدند.